Sekerat-ı Mevt Ölüm sarhoşluğu demektir ki,buda kişinin ruhunu teslim etmeden evvelki son anına denilir.
Sekr, kişi ile aklı arasına giren, aklı gideren bir haldir. Aklı gideren sarhoş edici maddelere de genel olarak müskir veya müsekkir denir. bazen de; gazap, aşk, elem, dalgınlık veya baygınlık anlamına da gelmektedir. Çoğulu sekerât olup ölüm anındaki ızdırap ve dalgınlık kastedilmektedir.
Kur'ân'ın şu âyeti de bu anlamda kullanılmıştır: "Ölüm sarhoşluğu gerçekten gelir; (ey insan!) işte bu, senin öteden beri kaçtığın şeydir denir." (Kaf, 50/19).
Nitekim Hz. Peygamber de hastalığının ağırlaştığı bir anda ellerini yanındaki su kabına daldırıp yüzüne sürdükten sonra şöyle dua etmiştir: "Allah'ım, sekerât-ı mevtte bana yardım et." (İbn Mâce Cenâiz, 64). İslâm kaynaklarına göre ölüm anında insanların acı, ızdırap ve dalgınlığa maruz kalmalarının sebepleri farklıdır:

1- Yüce Allah manevî derecesini daha çok yükseltmek istediklerine ölüm anında ızdırap çektirir.
2- Günahlarını affetmek istediği mümin kullarının günahlarına keffaret olsun diye sekerât-ı mevtlerini şiddetli kılar.
3- Sekerât-ı mevti şiddetli olanlardan bir kısmı da baştan başa bir imtihan olan dünya hayatlarının sonunda bir kez daha denenir ve son imtihana tabi tutulurlar.
4- Ebedî cezanın başlangıcı olarak ölüm sekerâtı şiddetli olur. Tabi bunlar sadece bir kanaat ve yorumdur. Kesinlik ifade etmez. Ancak ölüm anının ciddiyeti, güçlüğü ve ızdırabının varlığı inkâr edilemez.