Hadis-i Şerifte ‘Kişi sevdigi ile beraberdir.’ Diyor. Bunda bir yanlıslık yok. Bu dünyada kimleri sever isek ahirette onlar ile haşrolunacagız. Fakat şöyle bir incelikte vardır. SEVEN SEVDİĞİNİN HALİYLE HALLENİR. Eger kişi gercekten seviyorsa peygamberini yol gösterenini zaten onun halleri o kişiye sirayet eder. Gerek ibadetlerine olsun gerek davranışlarına olsun direk Rasulünün halleri gecmeye baslar. Günahlardan kacar, sevaplara kosar. Çünkü sevdigi örnek aldıgı Rasulullah da böyle yapardı. Günahı olmadıgı halde sabahlara kadar gözyası dökerdi. Allahtan bagıslanma talep ederdi.

Bakın günahı olmadıgı halde dedik. Çünkü peygamberlerden günah sadır olmaz. Ancak zelle denilen hatalar sadır olmustur ki bunada günah denmez.

Mevzumuza dönecek olursak, şayet kişi Peygamberini severse vücudu, ruhu, gönlü kendini zaten tabiri caizse otomatik güncellemeye alır. Ne demek peki bu? Yani o kimse ister istemez artık rasulunün yolundan gitmeye baslar. Onun yaptıklarını yapmaya calısır, kactıklarından da ictinap eder, kacar. Bu şekilde bir sevgi olursada kurtuluş niye olmasın ki.

Ama şimdi bakıyoruz ki svende farklı sevilende… Şimdiki sevilenler kurtulusa erdirmekten cok bataga sürükler insanı. Nedir onlar? Sanatcılara duyulan dünyalık sevgiler,dizilere duyulan gereksiz sempatiler ve daha niceleri…

Yine bir hadiste buyruluyor ki: من تشبه بقوم فهو منه – (manası: kim bir kavme benzerse o kavimdendir.) buyruluyor. Buda demekki dünyada nelere özenilirse , kimlere sevgi sempati beslenirse ahrette onlarla beraber dirilir ve onların gittigi yere peşleri sıra gider..

Cennete ise cennete cehenneme ise ALLAH muhafaza cehenneme gider…

O bakımdan cok dikkatli olmak lazım bu tür hususlarda ki kurtulus böyle inceliklerde gizlidir. Farkına varabilene tabi…